Kościół
Zakrzewo
Kościół św. Marii Magdaleny w Zakrzewie
Architektura
Zabytkowy Kościół św. Marii Magdaleny z XIX wieku, który zachwyca swoim neogotyckim stylem i barokowym wyposażeniem wnętrza. Zbudowany został z kamieni polnych w latach 1839-1841. W 1911 roku dobudowano wieżę, a w 1922 roku Kaplicę Różańcową. Wnętrze kościoła zdobią bogate polichromie oraz liczne figurki świętych, a także ambona i chrzcielnica z XVIII wieku. Kościół ceglano-kamienny św. Marii Magdaleny to perła architektury neoromańskiej, wzniesiony staraniem ówczesnego proboszcza ks. Jana Tomasza Zenona Cichockiego.
Historia
Pierwszy kościół w Zakrzewie został wzniesiony już w 1491 roku. W 1511 roku powstała parafia, a kościół ten uległ zniszczeniu w 1670 roku. Na jego miejscu, w 1710 roku zbudowany został nowy kościół ryglowy pw. św. Marii Magdaleny, który stał do 1839 roku. Obecny kościół został wzniesiony w latach 1839-1841 z kamieni polnych, a stylu neoromańskim. Kościół został poświęcony 25 października 1841 roku, a konsekrowany 5 czerwca 1842 roku.
Wieża kościoła została dobudowana w 1911 roku, w tym też roku wzniesiono nowe, neobarokowe ołtarze, witraże i organy. Kaplica Różańcowa została wybudowana w 1922 roku. Kościół posiada bogatą polichromię wnętrza przedstawiającą świętych: Kazimierza, Stanisława Kostkę, Barbarę, Paschalisa, Andrzeja Apostoła, Klemensa Hofbauera, Piusa X, Jacka, Klarę i Marcina w wykonaniu malarzy H. Kottrupa i P. Fuhrmanna z Berlina. Obrazy na ścianach kościoła przedstawiają sakramenty święte. W ołtarzu głównym znajdują się figury świętych: Wojciecha, Wawrzyńca, Jana Nepomucena, Andrzeja Boboli oraz Niepokalanej, pochodzące z XVII-XVIII wieku. W górnej części ołtarza znajduje się dziewiętnastowieczny obraz św. Marii Magdaleny.
Kościół w Zakrzewie był wielokrotnie poddawany pracom konserwatorskim, mającym na celu przywrócenie jego dawnej świetności. W latach 2002-2011 przeprowadzono szereg prac restauracyjnych, obejmujących m.in. renowację malowanych stropów, odnowienie polichromii oraz renowację ołtarzy. Te prace przyczyniły się do zachowania unikalnego charakteru i piękna kościoła. Za prezbiterium kościoła, na niewielkim cmentarzu, znajdują się groby księży: Władysława Paszki, Wojciecha Semrau, Józefa Styp-Rekowskiego, Bolesława Domańskiego oraz powojennych proboszczów Wiktora Domachowskiego i Edmunda Radtke.
W 1979 roku został rozebrany murowany płot otaczający kościół i założono zieleniec, a w 1992 roku przeniesiono ołtarz polowy zza prezbiterium kościoła na plac przed plebanią. W latach 1992-1993 kościół został pokryty blachą miedzianą. 21 kwietnia 1989 roku, w 50-tą rocznicę zgonu ks. dra B. Domańskiego, odbyły się uroczystości z udziałem ks. Prymasa Józefa Glempa, który poświęcił kaplicę na rozdrożu ul. Krótkiej, ks. Domańskiego i Placu Wolności oraz obraz Matki Boskiej Radosnej. 6 czerwca 1992 roku, w uroczystość 150-lecia konsekracji kościoła, Ojciec Święty Jan Paweł II udzielił parafii Apostolskiego Błogosławieństwa.
